door Pierre Vis op 09 nov 2003 14:46
Geplukt uit het dagboek van BB:
Zondag 9 november 2003
Wat een drukte. Ik ben woensdagochtend geland in Zaventem. Ik dacht dat niemand wist dat ik terug was. Maar een journalist had me dinsdag proberen opbellen in Amerika en daar werd gezegd dat ik vertrokken was. Dat stond woensdag dus in de krant en ineens wist iedereen dat ik terug was. Mijn telefoon rinkelde constant. Dan werd er maar beslist dat we donderdag een persconferentie zouden houden bij sponsor Rexona in Vorst om zo de nodige uitleg te geven. Op die manier moet je ook geen 100 keer je verhaal doen en ben je er in 1 moeite vanaf. En Rexona was sowieso van plan een persconferentie te geven bij mijn terugkeer, om de samenwerking bekend te maken. Mensen die beweren dat ik zoiets doe, alleen maar om in beeld te komen, kennen niets van de sportwereld en de media. Dat is gewoon een professionele manier van werken. Ze beseffen niet dat je constant lastiggevallen wordt door journalisten. Ze beweren dat bepaalde sportinstanties niet professioneel werken ; maar als een atleet dat wel doet, is het ook weer niet goed. Commentaar geven is uiteraard simpel hé. En jaloersheid is duidelijk ook aanwezig.
Er wordt ook wel eens gevraagd waarom ik 2 weken geleden niet gewoon toegegeven heb dat ik terug kwam. Wel, om de simpele reden dat het toen helemaal nog niet beslist was. Ik was niet van plan terug te keren als er geen alternatief was.
Ik heb de samenwerking met coach Bergen stopgezet om bepaalde redenen. De voornaamste reden is, dat er voor mij te weinig getraind wordt. De namiddagtrainingen waren heel lang en zwaar, dat was ok. Maar ’s ochtends werd er ofwel niet getraind ofwel maar anderhalf uur, waarvan de helft nog eens droogtraining was. Ik had echt nood aan meer werk in het water. En ook aan meer uithoudingswerk. Sommigen zeggen dan, je kon dat toch alleen erbij doen. Dat zou ik kunnen, ja. Maar dat kan ik thuis ook, alleen trainen. Ik ben net naar daar vertrokken om niet meer alleen te moeten trainen.
Hij wilde ook mijn techniek in schoolslag veranderen, op een manier waar ik absoluut niet mee akkoord ga.
Binnen enkele dagen vertrek ik dus naar Sabadell, Spanje, om me daar met Paulus Wildeboer te gaan voorbereiden. We hebben heel veel vragen en antwoorden uitgewisseld per email. Daardoor heb ik een redelijk zicht op wat we gaan doen en dit lijkt echt iets voor mij. Er wordt heel veel gezwommen en ook veel droogtraining gedaan. We gaan op hoogtestage, doen lactaattesten en videoanalyses. Heel professioneel dus, en zo heb ik dat het liefst.
Ik ben nog altijd super gemotiveerd om hard te trainen en het beste van mezelf te kunnen geven. Ik zal iedereen tonen dat ik niet afgeschreven ben op 31 jaar en dat ik veel meer kan dan de meeste denken.
Ik wil alle supporters danken voor hun steun en hun positieve berichtjes in mijn guestbook. Want tussen alle kritiek door, doet het deugd om jullie steun te lezen.